Hoe zijn jullie op de badminton gekomen?
Wilco: door mijn ouders, die hebben 50 jaar geleden de club samen met Rob Schenk opgestart. Dat was het moment dat ik gestart ben met de badmintonsport. Ik ben er twee periodes kort uit geweest. Tijdens de eerste stop ben ik een paar jaar gaan tennissen en de tweede stop was in verband met een verhuizing naar Schouwen-Duivenland. Dit is in totaal denk ik 4 jaar geweest, dus ik denk dat ik nu 46 jaar badminton speel.
Sharon: Door mijn vader. Die is fanatiek badmintonspeler en heeft mij warm gemaakt voor deze sport. Tussendoor heb ik diverse andere sporten onderzocht, maar kwam toch elke keer terug bij de badminton. Ik denk dat ik zelf bijna 20 jaar speel. Dus bij elkaar opgeteld zijn pap en ik toe aan pensioen.
Wat maakt badminton voor jullie leuk?
Wilco: Je kunt met jong en oud spelen, met beginners en competitie spelers. De gezelligheid is er. Momenteel ben ik onderdeel van een competitie team, wat een stuk jonger is dan ik, maar doordat we dezelfde drive en motivatie hebben kunnen we het beste uit elkaar halen en dat maakt het erg leuk. Tot slot ervaar ik dat iedereen gelijkwaardig is in deze sport en elkaar respecteert.
Sharon: Het spel op zich, de snelheid van het spel en de verschillende vormen waarin je het kunt spelen. Het samen spelen met je clubgenoten vind ik erg leuk. Er is veel sociale interactie, niet alleen maar sportvrienden, maar het is veel meer dan dat voor mij. Een soort badminton familie.
Wat vinden jullie van de club?
Wilco: ik vind het knap dat we hier na 50 jaar zo staan. Er is heel veel verleidelijk aanbod geweest voor fusies etc. maar de club heeft altijd zijn eigen pad bewandelt en dat heeft ons gebracht waar we nu staan. Ook de recente Coronacrisis vergde de nodige inspanning van de club en dit heeft heel goed uitgepakt.
Sharon: De club is al zo lang onderdeel van mijn leven, dat ik me eigenlijk niet kan voorstellen dat ik hier mee zou stoppen. Als ik op woensdagavond binnenloop zie ik gezelligheid, sportiviteit en warmte. Het voelt voor mij als een badminton familie, waar ik altijd op terug kan vallen. Iedereen is welkom en dat zie en ervaar je ook.
Waarom zouden meer mensen op badminton moeten komen?
Iedereen kan het, het is laagdrempelig en betaalbaar. Iedereen is welkom en er spelen diverse niveaus wat het voor zowel beginners als competitiespelers leuk maakt om bij ons aan te sluiten.
Hoe is het om als vader en dochter samen op de club te spelen?
Wilco: Het is voor mij altijd een droom geweest om met Sharon een keer een wedstrijd te spelen op niveau. Dit is gelukt en maakt mij enorm trots als vader. Nu is mijn volgende doel om met 1 van mijn kleindochters een wedstrijd op niveau te kunnen spelen.
Sharon: Super leuk! Pap en ik hebben veel gemeen, met name wat betreft hobby’s. Vanaf het begin af aan ben ik trots geweest om te zeggen ‘ja dat is mijn vader, daar op de baan’. Verder daag ik hem af en toe graag uit voor een intensief potje badminton en laat ik hem natuurlijk alle hoeken van de baan zien ;). Naast het badmintonnen fietsen we ook graag samen en zijn we vorig jaar begonnen met het bespannen van de rackets voor de club.
Heeft het nog een extra betekenis om bij ’t Pluumpje te spelen?
Wilco: Ja, ik ben er mee opgegroeid en zal altijd verbonden blijven met de club, omdat daar toch iets van mijn ouders in blijft zitten. Het zou mooi zijn als dit in de familie kan blijven.
Sharon: Ja, sinds mijn opa en oma zijn overleden voel ik me nog meer verbonden en verantwoordelijk voor de club. Misschien heeft dat er ook mee te maken dat mijn man de voorzitter is. Maar het maakt het zeker bijzonder.